"Hartcoherentie is een wetenschappelijke methode waarbij met een ademhalingstechniek het lijf en het brein in balans gebracht worden."

Reeds voor onze tijdrekening wist men dat een variabele pols stond voor een gezond hart en een gezonde levensstijl. Lange tijd werd dit intuïtief aangevoeld. Vachillo ontdekte dat ademhalingsoefeningen voor een verandering in hartritme zorgden. Vanaf de jaren ´70 werden meer wetenschappelijke publicaties geschreven rond dit onderwerp. Binnen de cardiologie (Pubmed) is reeds heel wat geschreven rond heart rate variability en respiratory sinus arythmia, waarbij de variatie in hartritme recht evenredig is met de levensduur, inspanningsvermogen en vermogen om met fysische stress om te gaan.

De variabiliteit van het hartritme wordt sinds de jaren ´80 erkend als een duidelijke marker van de activiteit en het evenwicht van het autonoom zenuwstelsel. In Frankrijk was "Uw brein als medicijn" van David Servan-Schreiber het eerste boek dat zowel een professioneel publiek als het ruimere pu-bliek  informeerde over de enorme mogelijkheden van de methode bij de preventie en de behandeling van stress.

Aangezien het protocol van de hartcoherentie meestal wordt toegepast voor stressbeheersing, kan het protocol worden geïntegreerd in de behandeling van verschillende medische, psychiatrische en psychologische pathologieën.

Hoe gaat het in zijn werk?

Ons hart klopt nooit constant, steeds zit er een variatie in ons hartritme. De tijd tussen elke hartslag is nooit gelijk.

Hierboven ziet u een EKG. De tijd tussen twee hartslagen wordt aangegeven in milliseconden. De pols die wordt gemeten is dus steeds een gemiddelde (aantal hartslagen per minuut). Echter, wanneer we de tijd tussen elke hartslag zouden extrapoleren naar slagen per minuut kunnen we een grafiek bekomen die de hartslagvariantie weergeeft.

De hartslag versnelt en vertraagt constant. De manier waarop dit gebeurt is afhankelijk van veel externe factoren. Zoals hierboven kan u zien dat iemand die sport, gezond leeft, stress probeert te verminderen en een positieve ingesteldheid heeft, een hartslag heeft die voorspelbaar vertraagt en versnelt, met een duidelijk verschil tussen snelle en trage hartslagen. Ook de standaard deviatie tussen snelle en trage hartslagen zal minimaal zijn (de vlugge zullen altijd ongeveer even vlug zijn, net als de trage). Iemand die niet goed in zijn vel zit, ziek is, somber en gestresseerd, zal een zeer chaotisch patroon hebben van versnellen en vertragen van het hartritme, zonder enige regelmaat. De meeste mensen hebben zonder oefening een chaotisch patroon.

Het meten van de HRV in rust geeft een idee van de mogelijkheden die iemand heeft om met stress om te gaan.

De enige manier om de hartslag bewust te beïnvloeden is via ademhaling. De rationale hierachter ligt in het feit dat de drukreceptoren in de Aorta feedback geven aan het hartritme. Het hartritme laten varieren via de ademhaling heet in wetenschappelijke termen ´sinus-respiratory arythmia´.

En wie zijn hartslag kan beïnvloeden, beïnvloed onrechtstreeks ook een heel aantal processen in onze hersenen en ons lijf.

Als cliënt krijgt u een oorklipje om die de hartpulsaties meet. Onder begeleiding van Dr. Verpraet en met software-assistentie (Hearttracker) leren wij u uw ademhaling en hartritme op die manier te beheersen om het door u gewenste resultaat te krijgen.

Effecten van hartcoherentietraining

Korte termijn effecten

• vergrootte amplitude van HRV
• synchronisatie van hartslagvariantie met ademhaling
• daling van de hartslag
• daling bloeddruk (door PSY effect)
• meer alfa-golven in de hersenen (kalm maar alert, nodig om te leren)
• speekselvloed, stimulatie van vertering (door beter evenwicht PSY, OSY)
• gevoel van relaxatie en op gemak voelen en toch met een behouden focus en energie

Effect is over wanneer de training eindigt

Middellange termijn effecten

• daling van de hartslag
• daling van de bloeddruk
• daling serum cortisol (1 sessie doet serumcortisol dalen met 20% gedurende 5uur)
• verdubbeling DHEA in serum (geheugenverbetering, minder depressie, minder kans op diabetes)
• modulatie van neurotransmitters (DA, SER, ...)
• gevoel van rust te vinden en van relaxatie
• vasodilatatie coronairen (betere doorbloeding hart)
• stijging oxytocine in het bloed (hechtingshormoon, gevoel van liefde en dankbaarheid, van verbondenheid)
• daling van ongemakkelijk gevoel na een sterke emotie

Wordt gezien tot 4-5 uur na de training

Lange termijn effecten

Er zijn geen lange termijn effecten, je moet blijven oefenen. Door veel te oefenen ziet men wel een opbouw van de middellange termijneffecten (meer effect en sterkere effecten op middellange termijn) en dus: meer optimisme, minder angst en depressie, helderder denken, beter geregelde cortisol en insulineproductie, beter geheugen, meer gevoel van verbondenheid (oxytocine)